خاطرات گمشده

 اسلحه و تجهیزات، ، پتو و کوله پشتی رو تحویل دادم ، آخرین محل تسویه حساب تعاون بود  ، کارت و پلاک ،این نشان هویت  ، مدارکی که  می توانست صاحبش را پس از  سالها زیر خاک بودن شناسایی کنه نیز تحویل و برگ تسویه حساب هم به امضاء و مهر یگانهای مسوول رسانده و راهی اهواز شدم ، فلکه چهار شیر میعادگاه رزمندگان ... 
  برو بچه های چنگ با این نام  آشنایی کامل دارن ، کم کم غروب شده بود ، ساندویچی خریدم و کنار خیابان مشغول شدم ، کنار حوض فلکه وضویی و نمازی و خلاصه کم کم وقت حرکت به طرف شیراز فرا رسید ، اتوبوسها معمولا شبها حرکت می کردن ، اتوبوس اول و دوم جا نداشت سومی فقط دو نفر و خلاصه از  ما چند نفر منتظر  من ماندم و یک نفر  ، کامیونی  ایستاد

   کجا برادر ؟ -  می ریم شیراز ! -  یه نفر جادارم - ما دو نفریم – یکیتون بیاین  بالا و برا  یکی دیگه هم خدا بزرگه

به همراهم تعارف کردم و اون هم با شرمندگی قبول کرد و سوار شد . ماشین بوقی زد و حرکت کرد ، نم نمک بارون می بارید ، ساعتی منتظر ایستادم با عبور هر ماشین  به کنار خیابان می دویدم  و فریاد می زدم شیراز ، شیراز ، ساعتی گذشت ، بارش باران نیز سرعت گرفته بود ، نگاهم به چراغ تیر برق دوخته بودم و زیبایی باران را تماشا می کردم و گه گاه رعد و برقی سوکت را می شکست و صدای پای باران از همه جا به گوش می رسید ،

ماشین آمد ، شیراز – شیراز  و صدای بوق ، دوباره تیر چراغ و زل زدن و انتظار ، به یک باره همه جا تاریک شد و صدای آژیر خطر بگوش رسید و شهر در سکوت فرو رفت ، دقایقی بعد آژیر وضعیت سفید  و بارش تند باران . لباسم خیس خیس شده بود ، کیفم روی سر گذاشتم  و  خود را زیر بالکنی رساندم ، آنسوتر نیز چند تا سگ در پناه دیوار خوابیده بودن ، کمی ترسیده بودم  ، برای احتیاط کار ،  تعدادی سنگ و چوب جمع و جور کردم  کناری گذاشتم ، از دور نور ماشینی نمایان شد ، به طرف جاده دویدم و فریاد زدم شیراز – شیراز ، سگها از این حرکت ناگهانی من پا به فرار گذاشتن و کمی دورتر زیر باران مشغول پارس کردن شدن  ومن نا امید دوباره به زیر بالکن برگشتم ، هوا  کمی سرد شده بود و  باران همچنان می بارید ،سگها با پارس پی در پی ،  بر تعدادشان  افزوده می شد ،  و من نگرانتر ، تصمیم گرفتم یواشکی از منطقه  فرار کنم ، کیفم به گردن آویختم و حرکت کردم ،  سگها هم که  حواسشان به من بود با غرشی مرا تهدید کردن ، به یکباره تصمیم گرفتم بدوم و دویدم ، حالا ندوی کی بدوی ، همه نیروی نوجوانی در دو پا جمع شده بود و سگها با دیدن این صحنه  همه با هم به دنبال من راه افتادن ، فاصله ای به همین منوال طی شد ، من خسته و وحشت زده به دنبال پناه گاهی بودم و نگاهی هم به پشت سر داشتم ، سگها با هو هو به من نزدیکتر شده بودن ، فکری به سرم زد ، برادرم یکبار گفته بود از سگ نباید فرار کرد و من به یکباره ایستادم و سگها هم همانند ده تنی ترمز کردن و من به حالت چهار دست و پا با صدای پارس سگی و نهره ترس آدمی به دنبال سگها راه  افتادم  و سگها زوزه کشان  از دیدن  این موجود عجیب  غافلگیر شده و وحشت زده  هرکدام به گوشه ای فرار کردن و من نفس نفس زنان در امتداد جاده بی فانوس به راه افتادم  که یه هو  نوری امید بخش از دور بچشم  خورد ، اینبار وسط جاده ایستادم دو دست را بالا بردم و فریاد زدم شیراز – شیراز – و اینبار ماشین ایستاد ، تانکر گازوییل ، بلافاصله دسته در را گرفتم و پا رو روی رکاب در  گذاشته و درحالیکه می لرزیدم پریدم توی ماشین

سلام – سلام چه خبرته ؟ فکر نکردی با این  لنت آب گرفته نتونم ترمز کنم – اینجوری وسط جاده واسادی ؟ خدا رحم ات کرد که زیر چرخام له ات نکردم .

- زیر چرخای تو له بشم بهتر از اینه که خوراک این سگها بشم .

- حالا کجا ؟ میخام برم شیراز – شیراز ؟ تو این وقت شب ؟ می دونی ساعت چنده ؟ نگاهی به ساعتش کردو گفت: دقیقا ساعت دو بیست دقیقه کمه – من ساعتهاست منتطرم ، شانس ماس دیگه !

- نه عزیزم خدا خواسته تا شیراز همسفر خودم بشی کا کو – حالا از کجا میایی ؟

- خط بودم – تا وسایلم و تحویل دادم ظهر شد و تا خودم رسوندم  امیدیه و اهواز و چهار شیر غروب شد  و از غروب تا حالاهم زیر بارون کنار جاده شیراز شیراز می کنم .

- کدوم لشکر ؟ - نه !! اینو دیگه نمی تونم جواب بدم

- نترس من از خودتونم ، بارم گازوییل بود برا لشکر 19 فجر

- خوب منم از اونجا میام

- زیر پات فلاسک چای گذاشته ، دوتا چای بریز تا گرم شیم ، این هم تخمک و یه نوار هم واست بزارم حال کنی

  چای ریختم و یه لیوان اون ویه لیوان خودم ، دقایقی گذشت ، کم کم خوابم می گرفت از ترس اینکه راننده هم خوابش ببره خودم رو بیدار نگه می داشتم  و راننده مشغول تخمک شکستن بود ، قطرات باران به شدت به شیشه ها می خورد و جاده خاموش ، گاهی اوقات با صدای رد شدن ماشینی از روبرو و صدای بوق چرتم می پرید ، ساعتی از اهواز دور شده بودیم  راننده نوار کاستش را عوض کرد و گفت :  اینو گوش کن  

 گفتم :  ببخشید این ترانه نیست ؟ راننده گفت : خوب باشه حالا که تو خط نیستیم که آهنگران گوش بدیم ، تازه مگه هر ترانه ای اشکال داره ؟ خصوصا این ! گوش کن – وقتی توشب گم می شدم ، ستاره شب شکن نبود ، میون این شب زده ها کسی به فکر من نبود – وقتی توشب گم می شدم هم خونه خواب گل می دید – همسایه از خوشه خواب سبد سبد خنده می چید  .....

- ببین برادر من سه ماه خط مقدم بودم – تنم بوی خاک سنگر می ده  - لباسم بوی باروت می ده ، خواهش می کنم خاموشش کن

دکمه ضبط و زد و نوار رو کشید بیرون و پرت کرد جلو داشبورد

بفرما – توفکر می کنی توی این ترانه چی میگه – مگه تو کس و کار نداری –  پدر مادر نداری ، برادر و خواهر نداری ؟ چرا اینموقع شب توی این شهر غریب زیر این بارون باید طعمه سگ بشی !! یه عده دیگه هم  زیر پتوی نرم و گرم خوابیده باشن و حین خیالشون نباشه که کشور در حال جنگه و یه سری از خدا بی خبر  هم بااحتکار ارزاق مردم به فکرکسب سود بیشتر ....

لا اله الا الله –

پدال رو دو گازه کرد ،  دنده رو عوض کرد و گفت : نــــه! قبول ندارم

ماشینی با نور بالا از روبرو اعصاب راننده رو بهم ریخت ، چند بار نورماشینش رو بالا و پایین کرد و گفت :  بنداز پایین لامپتو  لامذهب

منم برای اینکه یه کم حال و هوا رو عوض کنم یه نوار از جا ه نواری جلو داشبورد در آوردم روی ضبط صوت گذاشتم که دیدم نوار قرآ نه ،  یه هو سرعت و کم کرد و ماشین و زد کنار و گفت :  آخ آخ بفرما پایین

من که ترسیده بودم گفتم :  توی این بیابون؟

راننده با خنده  گفت : نترس وقت نمازه کاکو ی گلم

 پیاده شده و کنار رودخانه مجاور جاده ، درهوای نمناک و بوی خوش  پس از باران  وضو گرفتیم ، راننده  نگاهی به آسمان که دیگر بارونش بند اومده بود انداخت و گفت اینورآسمون روشنتره یعنی اینکه اونوری مغربه و حدود قبله اینجاست  - محوطه ای را صاف کرد و اشاره به من کرد و گفت :  برادر بفرما – گفتم همین جا خوبه شما بفرما یید  

ژستی به خود گرفت و گفت : ناسلامتی خیر سرمون میخاهیم نماز به جماعت بخونیم ، مگه تو جبهه تا حالا پیش نماز نشدی ؟ بلافاصله گفتم : خوب بفرما جلو – سرش انداخت پایین و گفت : نه برادر من ، من کجا و امام جماعت کجا ؟ من خندیدم و گفتم : پس اماممون کی باشه ؟ - گفت : شما !!! – گفتم: من ؟ گفت : تار موی تو به صدتا آ  ... حرفشو قطع کردم و گفتم : نکنه خیال داری من جلو بایستم و نماز که بستم از پشت سر در بری 

  خلاصه از اون اصرار و من انکار ، اذان و اقامه را با لحنی خاص خواند و دستی به سبیلهای پر پشتش کشید و زیر شلواریش رو کمی بالاتر کشید و دستها رو بنا گوش برد و گفت الله و اکبر ، دستش رو مانند کسی که دنده ماشین رو عوض می کنه به جلو حرکت داد و گفت : بسم الله الرحمن الرحیم و شروع کرد ومن هم آهسته تر نماز رو بستم ولی غرق تماشای نحوه نماز خوندنش بودم ، نمازش که تموم شد بلافاصله به سجد رفت و گفت : خدایا بر منکرت لعنت ، خدایا مارو ببخش و بیامرز – سر بر گردوند و دستش رو  دراز کرد و گفت : قبول باشه دلاور – زودتر پاشو که سرما می خوری و بلند شدیم  و سوار بر تانکر ، دوتا گاز داد و دنده رو به جلو زد و گفت بسم الله الرحمن الرحیم

 من از این حرکت خنده ام گرفت و گفتم  : این نحوه حرکتت با نحوه بسم الله اول نمازت مو نمی زد – اون هم خندید و گفت : راننده جماعت اخلاقش همینه هرچی رو ربط می ده به ماشین و رانندگی –  حالا تو بگیر بخواب که چشات قرمز شده  و من وقتی بیدار شدم که راننده می گفت : پاشو پاشو وقت نماز ظهره .....